Foto:
Blåbærhagen til Beate og Alfred har vore omtala på Bjoanett tidlegare, utan at eg har gjort noko særleg ut av det. "Det eg treng av blåbær finn eg i skogen, dyrka blåbær er for dei andre", har eg tenkt. Men så dukka det opp ein franskmann i nabolaget.
At fyren var fransk har vel i grunnen ikkje så mykje med saka å gjere, men han ville gjerne sjå seg om i bygda. Lørdag ettermiddag blei sett av til føremålet, men først skulle me berre ut til Alfred for å kjøpe bær til dessert om kvelden.
Etter å ha parkert bilen på den nye parkeringsplassen, var det første me møtte ein elghund i band øvst i tunet. Hunden følgde oss med augene, men sette ikkje i å gøy før me hadde passert han. "God vaktbikkje" tenkte eg og fortsette vidare og møtte Alfred på trappa. "Nei, dette går ikkje", møtte Alfred oss med, " nå kjem han til å stå og gøy heile kvelden. - Du kan ikkje gå forbi han utan å klappe han!". Så dermed bar det tilbake for å helse på den selskapelege hjortejagaren, som i tillegg til å jage hjort og rådyr frå hagen også er premiert med fleire førstepremiar.
"Har dåke ikkje noko å plukke i?", lurte Alfred'n på. Det hadde ikkje me tenkt på, me skulle jo berre ut og kjøpe "ferdige" bær før resten av rundturen. Men det høyrdes jo greit ut å plukke sjølv, og det ville sikkert også bli ei større oppleving for besøket frå Frankrike. Alfred fann fram høvelege boksar og tok oss med på omvisning i hagen.
Å gå slik, omgitt av 13 ulike slag blåbær på alle kantar, smake litt her og der, og samtidig høyre Alfred som villig fortel om bærproduksjon - krydra med historiar om rådyr, hjelpsame ørnar og imponerte amerikanarar - blei ei oppleving eg er sikker på at kjem til å bli fortald mange gonger i Frankrike.
Så nytt høvet nå, sett av nokre timar og ta ein tur i Blåbærhagen til Beate og Alfred. Ta med deg ein gjeng og spandér på dåke ein guida tur gjennom hagen!
Foto: Jarle Sandsgård. Deltakarane på bygdeutviklingskonferansen på omvisning i blåbærhagen.
